Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή οδηγία EU 27/2012, όλα τα νέα κτήρια μετά το έτος 2019, θα οφείλουν να έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: α) πολύ υψηλή ενεργειακή απόδοση, προσδιοριζόμενη σύμφωνα με το άρθρο 3, του Ν-4122/12, β) η σχεδόν μηδενική ή πολύ χαμηλή ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του κτιρίου, πρέπει να καλύπτεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένης της ενέργειας που παράγεται επιτόπου ή πλησίον του κτιρίου.

Απαιτείται η προσαρμογή του Ελληνικού επιστημονικού και παραγωγικού δυναμικού στις νέες συνθήκες μέσω της υιοθέτησης μιας νέας "ολιστικής" προσέγγισης. Η μεθοδολογία αυτή, βρίσκεται στον αντίποδα της έως τώρα συμβατικής πρακτικής. Η νέα προσέγγιση λαμβάνει υπόψη όλες τις σχετικές παραμέτρους / παράγοντες του σχεδιασμού ώστε σε ένα έργο να παραχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ζητήματα όπως αυτό της παραμετροποίησης του σχεδιασμού τίθενται σε νέα βάση και συνδέονται με απαιτήσεις για κατάλληλες επιδόσεις και βέλτιστες αποδόσεις, κάτι το οποίο μεγιστοποιεί την σημασία της προσομοίωσης και της μοντελοποίησης των διεργασιών σε πραγματικές συνθήκες αρκετά πριν την διαδικασία της υλοποίησης, καθώς και την εξέταση πολλαπλών εναλλακτικών, ή την δυνατότητα παραγωγής κατά παραγγελία περιπτώσεων (customization).

Επανεκτιμάται και επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα της διεπιστημονικότητας στην λήψη των αποφάσεων από τα πρώτα στάδια κυοφορίας ενός έργου, με παράλληλες συντονισμένες ενέργειες σε πραγματικό χρόνο. Η διεπιστημονική λειτουργία, όμως προϋποθέτει κανόνες και διακριτούς ρόλους και καθήκοντα για κάθε γνωστικό αντικείμενο, κάτι το οποίο δεν συνηθιζόταν ούτε και συνηθίζεται στην έως τώρα Ελληνική πρακτική. Ο ρόλος του Αρχιτέκτονα ως συντονιστής στα κτιριακά έργα  γίνεται πλέον πραγματικά κρίσιμος. Η διεπιστημονική λειτουργία επίσης, σημαίνει και διακριτούς ρόλους ανάμεσα στους συντελεστές της παραγωγής και τους επιστημονικούς φορείς για την υλοποίηση των έργων ώστε να εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η αξιοπιστία των διαδικασιών.