Οι υποβαθμισμένες περιοχές κατοικίας (κυρίως αστικές αλλά όχι μόνο αυτές) χαρακτηρίζονται από κακή ποιότητα ή και έλλειψη τεχνητού φωτισμού στους δημόσιους χώρους (δρόμοι, πλατείες, πάρκα, παιδικές χαρές κ.λπ.). Υπάρχει η αντίληψη ότι με το φωτισμό των χώρων αυτών βελτιώνεται η εμπιστοσύνη του πολίτη στις δομές της κοινωνίας, αμβλύνεται η αίσθηση του κοινωνικού αποκλεισμού, μειώνεται η εγκληματικότητα, αυξάνονται οι κοινωνικές συναθροίσεις, αυξάνονται οι δραστηριότητες των παιδιών και εν γένει βελτιώνεται η ποιότητα ζωής.

Τα διεθνή πρότυπα για τον οδοφωτισμό επιβάλλουν συγκεκριμένα όρια τα οποία πρέπει να τηρούνται, αναλόγως της μορφής του δρόμου και των συνθηκών κυκλοφορίας. Οι απαιτήσεις αυτές σε συνδυασμό με τις ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία του φωτισμού (LED) και την τάση για ανάδειξη αρχιτεκτονικών έργων μέσω του φωτισμού, οδήγησαν σε μια, αλόγιστη αρκετές φορές, επιβάρυνση του νυχτερινού περιβάλλοντος από τον τεχνητό φωτισμό.