Παρά το γεγονός ότι σε διεθνές επίπεδο, οι πολιτικές διαχείρισης αποβλήτων θέτουν ολοένα και πιο υψηλούς στόχους μείωσης-επαναχρησιμοποίησης-ανακύκλωσης (Reduce-Reuse-Recycle 3R), στην Ελλάδα η διάθεση των αποβλήτων, ειδικά των αστικών, σε ΧΥΤΑ ή ακόμη και ΧΑΔΑ εξακολουθεί να αποτελεί την κυρίαρχη πρακτική. Ακόμη κι αν η πρακτική αυτή εκλείψει στο μέλλον, υπάρχει σήμερα ένας πάρα πολύ μεγάλος αριθμός ενεργών κι ανενεργών ΧΥΤΑ και ΧΑΔΑ, οι οποίοι θα πρέπει να αποκατασταθούν. Τα τελευταία χρόνια, συζητείται σε διεθνές επίπεδο ολοένα και περισσότερο, η «εξόρυξη αποβλήτων» (landfill mining), ως λύση για την αποκατάσταση των παλιών ΧΥΤΑ και ΧΑΔΑ ή ακόμη και ως λύση στην εξασφάλιση χώρου σε εν λειτουργία ΧΥΤΑ. Η εξόρυξη αποβλήτων αποτελεί μια διαδικασία εξόρυξης, διαχωρισμού και αξιοποίησης των χρήσιμων υλικών και επαναταφής μόνο των υπολειμμάτων και συνήθως χρησιμοποιείται για την περιβαλλοντική αποκατάσταση χώρων διάθεσης αποβλήτων, για την ανάκτηση ενέργειας και χρήσιμων υλικών, και για τη μείωση της επιφάνειας του χώρου, τη μείωση του κόστους της συνολικής διαχείρισης αποβλήτων και τη μείωση των εκπομπών σε τοπικό επίπεδο.

Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της εφαρμοσιμότητας της εξόρυξης αποβλήτων στην Ελλάδα από τεχνικής και οικονομικής πλευράς, στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, για την αποκατάσταση ΧΥΤΑ και ΧΑΔΑ.