Η αξιοποίηση  του ανενεργού υφιστάμενου οικοδομημένου αποθέματος και η εκ νέου χρήση του  είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, το οποίο αναδύει διλήμματα που συνδέονται με την εξοικονόμηση ενέργειας, τη φέρουσα ικανότητα της  υπάρχουσας κατασκευής, το κόστος της επέμβασης. 

Η επανάχρηση κτιρίων, υποδομών ή άλλων κατασκευών  είναι μια παλαιά πρακτική, η οποία υπερβαίνει την αποκατάσταση μνημείων.   Το μεγάλο κτιριακό απόθεμα της σύγχρονης εποχής διαθέτει πληθώρα ανενεργών κτιρίων διαφορετικών περιόδων, χρήσεων και κλιμάκων, αλλά και άλλων υποδομών όπως ναυπηγεία,  αεροδρόμια, εξέδρες πετρελαίου κ.λ.π.,  που προσφέρονται για την κάλυψη νέων αναγκών. Τα παραπάνω ενδεχομένως δε διαθέτουν ιστορική μνήμη ούτε παρουσιάζουν μορφολογικό ενδιαφέρον, όμως μπορεί να  ξεχωρίζουν λόγω του μεγέθους τους ή της ξεχωριστής θέσης στον τόπο που ανήκουν. Οι λόγοι που καθιστούν σημαντική την επανάχρησή τους αντί για την εγκατάλειψη ή κατεδάφιση τους συνδέονται κυρίως με την αειφορία και το πνεύμα εξοικονόμησης πόρων.  Ωστόσο συχνά προκύπτει ο αντίλογος ότι οι απαιτούμενες επεμβάσεις είναι δαπανηρές, πιθανώς και ενεργοβόρες  και θα ήταν προτιμότερη η κατεδάφιση και η εκ νέων ανέγερση.

Σε αυτό το πλαίσιο οι σπουδαστικές ομάδες μπορούν να εξειδικεύσουν το θέμα της εργασίας τους και να προτείνουν τον τίτλο προς συζήτηση.