Μπορούν οι  αρχές και οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης να οδηγήσουν τις ανθρώπινες κοινωνίες προς ένα καλύτερο μέλλον ή αποτελούν υψηλές προσδοκίες που καταρέουν λόγω του ουτοπικού και ιδεαλιστικού χαρακτήρα τους; Είναι δυνατή η συνεργασία οργανισμών, θεσμών, κυβερνήσεων, ιδιωτών και πολιτών για την αντιμετώπιση των ανθρώπινων αναγκών και βιώσιμη κατανάλωση φυσικών πόρων και την προστασία περιβάλλοντος;

Συμβάλλουν οι σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις στις προσπάθειες επίτευξης βιώσιμης ανάπτυξης, ή οξύνουν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες;

Η οικονομική ανάπτυξη που είναι τόσο αναγκαία όσο ποτέ σήμερα στην μετά-COVID εποχή, με την ενεργειακή κρίση και τον πόλεμο μπορεί να συμβαδίσει με την Ατζέντα 2030 και την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, ή θα θέσει τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο περιθώριο.

Η αυξανόμενη χρήση δευτερογενών πρώτων υλών συμβάλλει στην αποδοτική χρήση πόρων και ενέργειας. Στην ΕΕ πολλά προϊόντα στο τέλος του κύκλου ζωής τους δεν εισέρχονται στην ορθή πορεία ανακύκλωσης, με αποτέλεσμα την απώλεια πολύτιμων πρώτων υλών. Σε μια κυκλική οικονομία, οι δευτερογενείς πρώτες ύλες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή νέων προϊόντων. Οι δευτερογενείς πρώτες ύλες αποτελούν ένα μικρό μόνον ποσοστό των υλικών που χρησιμοποιούνται στην ΕΕ.