Ο κορεσμός του χερσαίου χώρου έχει επιβάλλει την απαρχή μιας συζήτησης για το εάν ή όχι ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η παραγωγή ενέργειας και τροφίμων πρέπει να αναπτυχθεί στον υπεράκτιιο θαλάσσιο χώρο. Τι σημαίνει αυτό για την αναπτυξιακή προοπτική μιας χώρας όπως η Ελλάδα με τεράστιο θαλλάσιο πλούτο και τη συγκεκριμένη γεωπολιτική θέση. Θα μπορούσε να συμβάλλει στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας;

Η παρούσα εργασία, εστιάζεται στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον τομέα των υδάτων στην Ελλάδα καθώς και στα μέτρα αντιμετώπισης αυτών.

Θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα στις ερήμους του πλανήτη μας; Έτσι θα αξιοποιήσουμε εκτάσεις μηδενικής χρησιμότητας και να τροφοδοτήσουμε με ενέργεια υποανάπτυκτες περιοχές. Επικεντρωθείτε στα τεχνικά δεδομένα μιας τέτοιας προσέγγισης. Μπορούν να λειτουργήσουν τα φωτοβολταϊκά στις συνθήκες της ερήμου; Ποια θα είναι η απόδοσή τους; Ποιες θα είναι οι απώλειες του συστήματος μεταφοράς της ενέργειας στους τόπους κατανάλωσης; Είναι τελικά οικονομοτεχνικά σκόπιμη μια τέτοια εγκατάσταση ή είναι μια απλή ιδεοληψία;  

Τα φωτοβολταϊκά στις στέγες είναι διαδεδομένα στις μέρες μας. Σίγουρα η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι φιλική προς το περιβάλλον. Δεν ρυπαίνει και αντικαθιστά άλλες πηγές που ρυπαίνουν. Επίσης έχει χαμηλό λειτουργικό κόστος και συνεχώς μειούμενο κόστος εγκατάστασης. Από την άλλη πλευρά ακούμε και διαβάζουμε πολλά για φυτεμένα δώματα που μονώνουν το κτίριο, δροσίζουν το περιβάλλον, καθαρίζουν την ατμόσφαιρα και ομορφαίνουν τις πόλεις μας.

Η εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού για εξοικονόμηση ενέργειας στον τεχνητό φωτισμό είναι μια ελκυστική τεχνολογική πρόσκληση, φιλική προς το περιβάλλον και οικονομικά επωφελής. Από αρκετούς εντάσσεται στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική. Όμως, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Η εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού απαιτεί ενσωμάτωση σύγχρονων τεχνολογιών (αισθητήρες, ελεγκτές, ρυθμιστές κ.λπ.) στην εγκατάσταση φωτισμού. Άρα δεν είναι αποκλειστικά βιοκλιματική αρχιτεκτονική.

Το ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΝ13201 για τον οδοφωτισμό καθορίζει συγκεκριμένα όρια τα οποία πρέπει να τηρούνται, αναλόγως της μορφής του δρόμου και των συνθηκών κυκλοφορίας. Όμως τα τελευταία χρόνια διατυπώθηκαν προτάσεις για μια ευέλικτη ερμηνεία των απαιτήσεων του προτύπου και μια δυναμική ρύθμιση της στάθμης φωτισμού ανάλογα με την ώρα, την κίνηση των οχημάτων και τις περιβαλλοντικές συνθήκες.